Omgekeerde integratie omgekeerd

Het coververhaal van Markant nummer 3 (het tijdschrift voor de gehandicaptensector), gaat over omgekeerde, omgekeerde integratie.

‘Eigenlijk is het heel onnatuurlijk om mensen gedwongen in groepen te laten wonen.’ Aan het woord is Dik van Bruggen, Raad van Bestuurslid van Esdégé-Reigersdaal. De organisatie ontmantelt het volledige instellingsterrein in Heerhugowaard. Voor de cliënten zijn diverse woonprojecten en dagbestedingscentra verspreid over de stad en omliggende gemeenten gecreëerd. Omgekeerde, omgekeerde integratie om het maar zo te zeggen.

Lees hier verder. Of klik op onderstaande cover.

Boekje: Onderwijs op Maat

Momenteel werken er circa 600.000 medewerkers in de zorg voor ondersteuning aan mensen met een beperking of een chronische aandoening, ouderen en andere kwetsbaren. Voor hen en voor de vele nieuwe, volwassen instromers die nodig zijn, is het noodzakelijk dat het beroepsonderwijs beter aansluit bij hun wensen en leerbehoeften.

Volwassenen brengen andere vaardigheden, competenties en ervaringen mee dan jongeren. Zij stellen dus ook andere eisen aan het onderwijs, namelijk dat het op maat is, flexibel en erkend.

De Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland en ActiZ hebben de handen ineengeslagen voor een nieuwe opleidingsaanpak voor volwassenen: Leereenheden.

Ervaringen met die leereenheden worden beschreven in dit boekje: Boekje onderwijs op maat_web

7 Portretten van demonstrerende jongeren: Klimaatmars Amsterdam

Voor het Down to Earth Magazine van Milieudefensie portretteerde ik zeven ‘firsttimers’: zeven jongeren die voor het eerst meededen met een demonstratie, en wel de Klimaatmars op 10 maart 2019 in Amsterdam. Lees hier hun verhalen:

Voor de eerste keer.. mee met de Klimaatmars!

Voor de eerste keer.. Marleen van de Donk

Voor de eerste keer.. de klimaatstaking!

Voor de eerste keer.. Victor van der Wurff

De eerste keer.. Amanda van den Belt

De eerste keer.. Martijn Maertens

Voor de eerste keer.. Soraya van Kooij

 

 

3 Portretten van activisten uit Afrika en Indonesië: de strijd tegen palmolie

Voor het Down to Earth Magazine sprak ik drie activisten uit Liberia, Oeganda en Indonesië over de strijd tegen palmolie, de wantoestanden in hun land, de bedreigingen die zij ontvangen en hun boodschap aan de Nederlandse banken.

James Otto (Liberia): “Het enige dat ik zie, is verwoest regenwoud en geruïneerde families.”

Joan Akiiza (Oeganda): “We zijn continu waakzaam. Alles wat je doet kan gevolgen hebben voor je eigen veiligheid.”

Oslan Purba (Indonesië): “Elke kaalslag betekent meer armoede voor de Indonesische bevolking.”

https://ronella.nl/james-otto-strijdt-tegen-palmolie-liberia/

Joan Akiiza strijdt tegen palmolie in Oeganda: “Elk handelen heeft effect”

https://ronella.nl/oslan-purba-strijdt-tegen-palmolie-indonesie/

The Big Four Oh

Nadat ik 14.610 dagen op deze aarde heb doorgebracht, eindigt vandaag mijn leven als dertiger. Een leven dat zijn eigen leven leeft, in zijn eigen tempo, met zijn eigen emoties en zijn eigen fratsen.

Soms was ik te onzeker, te recalcitrant, te toegeeflijk, te boos, te dronken, te nuchter, te hoogmoedig, te fout en soms ook gewoon precies goed. Gelukkig word ik omringd door de allerliefste, allermooiste mensen die er in mijn ogen bestaan. Zij kunnen dat van mij hebben.

Ik freelance door het leven. Ik publiceer, leer, studeer, ontwikkel, reis, zie en ontdek. Ik doe wat ik wil, neem risico’s, ben impulsief, vrij en hang van de zelfspot aan elkaar.

Ik maak fouten. Heel veel domme, stompzinnige, het schaamrood-op-de-kaken-opwekkende-acties staan op mijn naam. Ik reis stad en land af om te genieten van het mooie en het lekkere. Ik lach, huil, grimas, bid, leef en beleef.

Ik sprong ongedeerd uit vliegtuigen en van hijskranen, maar lazerde ongenadig hard van scooters, trappen en fietsen. Ik zwom in zeeën blauwer dan blauw. Ik at in restaurants met sterren, maar ook met kakkerlakken. Ik zoop vrachtladingen wijn en als je alle door mij gegeten bitterballen in één rij zou leggen, zou je de aarde minstens twee keer rond kunnen.

Ik vond de liefde, trouwde, belandde tegen alle verwachtingen in in het Friese, scheidde bijna, maar hervond de man die mijn leven niet altijd even makkelijk maakt, maar wel mijn leven is en dat verrijkt en mij uiteindelijk altijd weer aan het lachen maakt.

Naast het genieten, het mooie, het zoete, het tongstrelende, het adembenemende, het lekkere en het onverwachte, was er ook het tranentrekkende, het zure, het bittere, het wrange, het misselijkmakende, het hartverscheurende, het verlammende, het vernietigende.

Terugkijkend staat er veel op mijn ‘never-again-list’, misschien nog wel meer op mijn ‘fuck-it-list’, maar het aller, allermeest op mijn ‘bucket-list’, want er is nog zo ontzettend veel meer.

Dus… met een blij hoofd, een dankbaar gemoed, een popelende ziel en een vol glas stap ik de volgende fase van mijn leven in. Hoopvol kijk ik vooruit; glimlachend terug.

Cheers!